Analysis of Color and Content in the works of Kamal ud-Din Behzad and David Hockney
کمال الدین بهزاد بزرگ‌ترین و ماهرترین نقاش ایرانی بود که تحولی شگرف در نقاشی ایرانی به‌وجود آورد. در نقاشی‌های بهزاد، احساس و تعقل به طوری ظریف وهنرمندانه متعادل شده که هیچ‌گاه از چارچوب کلی زیباشناسی نگارگری ایرانی خارج نمی‌شود. دیوید هاكنی نیز یكی از مهم‌ترین نقاشان قرن بیستم است. او یكی از بزرگ‌ترین هنرمندان انگلیسی‌تبار معاصر به شمار می‌رود که با نگاهی متأثر از نقاشی شرقی، دست به آفرینش هنر شرقی زده است. او دربارۀ هنر شرق می‌گوید که ما غربیان فضا را به یک نقطه دید محدود کرده‌ایم و از در باز به آن نگاه می‌کنیم، در حالی که شرقیان فضای نامحدود را وارد هنرشان نموده‌اند. در این پژوهش، با بهره‌گیری از مطالعات تطبیقی در آثار این دو هنرمند، به دنبال تحلیل و برسی رنگ و محتوا و همچنین نقاط اشتراک و افتراق در آثار این دو هنرمند هستم. این پژوهش نشان می‌دهد که رنگ مورد علاقه هاکنی، آبی بوده و در بیشتر نقاشی‌های خود به ترسیم دو فرد پرداخته است. موضوعات آثار هاکنی، جنبۀ خانگی و خصوصی دارد، اما موضوعات آثار بهزاد جنبۀ اجتماعی و مفهومی دارد. در آثار هاکنی، گویی همه چیز در حالت سکون و بی‌روح است و گویی در تصاویر چهره‌ها، آرامش درونی نهفته است. در صورتی که در آثار بهزاد، همه چیز زنده و پرحرکت و پویا به چشم می‌خورد و تمام این پویایی و حرکت در آثار بهزاد، برگرفته از جهان بینی اسلامی او است. آثار بهزاد برگرفته از هنر ایرانی - اسلامی و ترکیبی از هنر نگارگری ایرانی و تفکرات اسلامی او است. از شباهت‌های آثار این دو هنرمند، می‌توان به عدم بعد در نگارگری ایرانی و وجود فضای چندساحتی در آثار بهزاد، استفاده از سطوح رنگی خالص، ایجاد پلان‌های جداگانه رنگی و اهمیت بخشیدن به جنبۀ نمادگرایانه رنگی، ایجاد ریتم رنگی و به‌وجود آوردن توهم فاصله‌ها با استفاده از رنگ می‌توان اشاره کرد.
Kamal ud-Din Behzad was the most excellent and skilled Iranian painter who radically changed Iranian painting. In Behzad’s paintings, emotion and reason are delicately and artistically balanced so that they never go out of the general aesthetic framework of Iranian painting. David Hockney is also one of the most important painters of the 20th century. He is considered one of the greatest artists of contemporary English origin, who started creating oriental art with a view influenced by oriental painting. He says about the art of the East that we Westerners have limited the space to one point of view and look at it through an open door, while the Orientals have entered the unlimited space into their art. In this research, by using comparative studies of the works of these two artists, I seek to analyze and examine the color and content as well as the points of commonality and difference in the works of these two artists. This research shows that Hockney’s favorite color is blue, and he drew two people in most of his paintings. The subjects of Hockney’s works have a domestic and private aspect, but the issues of Behzad’s works have a social and conceptual aspect. In Hockney’s works, it is as if everything is still and soulless and as if inner peace is hidden in the images of faces. In Behzad’s works, everything is alive, moving, and dynamic, and all this dynamism and movement in Behzad’s works are derived from his Islamic worldview. Behzad’s works are derived from Iranian-Islamic art and combine Iranian painting and his Islamic thoughts. Among the similarities between the works of these two artists, we can mention the lack of dimensions in Iranian painting and the presence of multi-dimensional space in Behzad’s works, the use of pure color surfaces, the creation of separate color plans, and the importance of the symbolic aspect of color, the design of color rhythm and the creation of the illusion of distances by using It can be mentioned from the color.
© کلیه حقوق این وب سایت محفوظ می باشد . طراحی و پیاده سازی شده توسط : فرازنت ( پورتال آنلاین مدیریت و داوری مجله ) ویرایش 7.1