The Effect of Flexibility in Improving the Quality of Interior Architecture of Minimum Housing, Case Study: Haruki’s Apartment (A Super Small Apartment)
روﻧﺪ روزاﻓﺰون رﺷﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ و ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﻪﺷﻬﺮﻫﺎی بزرگ در چند دهۀ اخیر، در زمینۀ مسکن بحران ایجاد نموده است و اهمیت تولید انبوه واحدهای مسکونی بیش از پیش مطرح شده است. در شرایط کنونی ﺑﻪﻋﻠﺖ ﮔﺮاﻧﯽ ﻣﺴﮑﻦ، ﻃﺮاﺣﯽ و ﺗﻮﻟﯿﺪ واﺣﺪﻫﺎي ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﺘﺮاژ ﮐﻮﭼﮏ بیش‌تر رواج یافته و ﺑﺴﯿﺎري از ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ، علی‌رغم عدم تأمین نیازهایشان ﺑﻪزﻧﺪﮔﯽ در واﺣﺪﻫﺎیي ﺑﺎ ﻣﺘﺮاژ ﮐﻮﭼﮏ رﺿﺎﯾﺖ داده‌اند. طراحی واﺣﺪﻫﺎي آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ ﮐﻮﭼﮏ مبتنی ﺑﺮ اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮي، می‌توانند به استفادۀ بهینه از فضا منجر شوند و ﺑﺴﯿﺎري از ﻧﯿﺎزﻫﺎي اﻓﺮاد را پاسخ دهند. هدف پژوهش حاضر، دست‌یابی به‌ویژگی‌های مسکن حداقل، واکاوی نحوۀ عملکرد انعطاف‌پذیری در مسکن حداقل و بررسی مدل مفهومی انعطاف‌پذیری در نمونۀ موردی می‌باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر، توصیفی - تحلیلی است. در گام اول، از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی، به‌واکاوی مؤلفه‌های مؤثر در جهت ارتقای انعطاف‌پذیری مسکن حداقل پرداخته شده و مدل مفهومی استخراج گشته است. در گام دوم، مدل پژوهش در نمونۀ موردیِ خانۀ بسیار کوچک هاروکی، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. یافته‌ها نشان می‌دهد که انعطاف‌پذیری در فضای مسکن حداقل به‌تأمین نیاز مخاطب کمک می‌کند و می‌توان در سه مرحلۀ الف) طراحی سازه و فضا (سفت‌کاری)، ب) طراحی پوشش نهایی رو ساختار (نازک‌کاری) و ج) مبلمان و تجهیزات، از راه‌کارهایی جهت ارتقای کیفیت فضایی بهره برد. نتایج بیان‌گر این است که به‌مؤلفه‌های انعطاف‌پذیری در نمونۀ موردی (خانۀ بسیار کوچک هاروکی) توجه شده است، در بخش سفت‌کاری از نیم‌طبقه، جهت چندعملکردی نمودن فضا، در بخش نازک‌کاری از جداره‌های تاشونده و تغییرپذیر جهت تأمین نیاز و کاهش اغتشاشات بصری و در بخش تجهیزات و مبلمان از مبلمان تاشو و متحرک بهره برده شده است.
The increasing trend of population growth and migration to big cities in the last few decades has created a crisis in the field of housing, and the importance of mass production of residential units has been raised more than ever. In the current situation, due to the high cost of housing, the design and production of small-sized residential units have become more popular, and many families, despite not meeting their needs, have agreed to live in small-sized units. The design of small apartment units based on flexibility can lead to the optimal use of space and meet many people’s needs. The current research aims to find the characteristics of minimum housing, analyze how flexibility works in minimum housing, and examine the conceptual model of flexibility in a case study. The research method of the present study is descriptive-analytical. In the first step, through library and documentary studies, the analysis of the practical components to improve the flexibility of the minimum housing has been done, and the conceptual model has been extracted. In the second step, the research model has been analyzed and examined in the case of Haruki’s apartment. The findings show that flexibility in the housing space helps meet the audience’s needs. It can be done in three stages: Design of the structure and space (hard work). Method of the final coating on the structure (thin work). Furniture and equipment are among the solutions to improve Spatial quality benefit. The results show that flexibility components have been paid attention to in the case sample (Haruki’s apartment), in the stiffening section of the mezzanine, to make the space multifunctional, in the carpentry section of folding and changeable windows to meet the needs and reduce visual disturbances, and in the equipment and furniture section. Folding and movable furniture have been used.
© کلیه حقوق این وب سایت محفوظ می باشد . طراحی و پیاده سازی شده توسط : فرازنت ( پورتال آنلاین مدیریت و داوری مجله ) ویرایش 7.1